Wyszukiwarka
Liczba elementów: 5
Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem. Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku. Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa. „Pałac stoi w purpurze Przedwieczornych zórz Jakby tam muzyk stary Rozpiął marzenia snów.” Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę. Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”. Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją. W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.
Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem. Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku. Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa. „Pałac stoi w purpurze Przedwieczornych zórz Jakby tam muzyk stary Rozpiął marzenia snów.” Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę. Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”. Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją. W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.
Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem. Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku. Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa. „Pałac stoi w purpurze Przedwieczornych zórz Jakby tam muzyk stary Rozpiął marzenia snów.” Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę. Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”. Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją. W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.
Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem. Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku. Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa. „Pałac stoi w purpurze Przedwieczornych zórz Jakby tam muzyk stary Rozpiął marzenia snów.” Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę. Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”. Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją. W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.
Łubowice (z niem. Lubowitz) są niewielką wioską, leżącą na północ od Raciborza. Uroku miejscowości dodaje leniwie zazwyczaj płynąca nieopodal Odra. Archeolodzy odkryli tutaj bogate pozostałości grodu kultury łużyckiej, z IX–VII w. przed Chrystusem. Jednak w historii Śląska zapisały się Łubowice z innego powodu. Miejscowość obierały za swoją siedzibę znaczące rody szlachty śląskiej, a pod koniec XVIII wieku przybyli tutaj Eichendorffowie. I właśnie w ich pałacu, w roku 1788, urodził się Józef von Eichendorff, który po latach wyrósł na popularnego niemieckiego poetę, porównywanego z samym Goethem. W czasach dzieciństwa poety rodzina Eichendorffów była także właścicielem zamku w Toszku. Mimo późniejszej wędrówki: związków z Raciborzem, Wrocławiem, wreszcie z Nysą, poeta nie krył sentymentu do krainy dzieciństwa. „Pałac stoi w purpurze Przedwieczornych zórz Jakby tam muzyk stary Rozpiął marzenia snów.” Pałac wywierał wielkie wrażenie, szczególnie po przebudowie z roku 1858. Ówczesny właściciel, książę von Ratibor, nadał mu modny, neogotycki wygląd. Takim znany jest z licznych pocztówek. Zdewastowany w 1945 roku, w następnych latach popadł w ruinę. Urok miejsca podkreślał piękny park. Poeta wspominał: „Długie aleje ze ścianami równo przystrzyżonych, wysokich drzew, rozbiegają się we wszystkich kierunkach, pomiędzy nimi zaś rozpościerają się wielkie rabaty kwiatowe. Wśród tego szemrzą cicho fontanny, a chmury przepływają wysoko ponad cienistymi alejami”. Dziś możemy się romantycznie zadumać wśród ruin pałacu, pod rozłożystymi drzewami, podczas spaceru grabową Zajęczą Aleją. W Łubowicach działa Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa oraz izba pamiątkowa.