Trzykondygnacyjny budynek eklektyczny z końca l. 90. XIX w. Parter zdobiony rustyką, okna drugiej kondygnacji ujęte w kanelowane pilastry, zamknięte naczółkami i wsparte na balustradach. Wewnątrz sala koncertowa.
W 1911 r. „Strzecha” stała się polskim domem narodowym. W l. 1920-1921 działał tu komisariat plebiscytowy. W okresie międzywojennym rozwijał się tu ruch sokoli. Na budynku tablica upamiętniająca zasługi „Strzechy” jako instytucji krzewiącej kulturę polską w okresie międzywojennym, także wyraz hołdu dla mieszkańców ziemi raciborskiej, którzy oddali swe życie w walce o polskość, o wyzwolenie społeczne i narodowe.